Wat gebeurt er met je identiteit als je mama wordt? Opeens heb je geen tijd meer om eens lekker uitbundig spontaan te shoppen in de stad, je te laten inspireren door alle modebladen, je favoriete shopaholics te lezen… Je bent druk, druk, druk met de luiers, verzorgen en opvoeden.
Een weekendje Milaan, überhaupt een citytrip (alweer te lang geleden) doet dan ook wonderen. Het lijkt wel of het feminisme minder is doorgeslagen in deze mooie stad, een gemiddelde Italiaanse vrouw staat voor een ultravrouwelijk uiterlijk. Ze buigt zich maar al te graag in de rol van prinses, ze zijn elegant, niet te opzichtig verkleed, verzorgd en bewegen zich als ballerina’s. Hoe komt het toch dat het uiterlijk er in Nederland er minder toe doet? Is het misschien de directe Nederlandse taal en/of is het er eentje zonder tierelantijnen? Of kiezen wij Nederlandse vrouwen vaak voor de makkelijkste weg? Favoriete spijkerbroek, T-shirtje en flatjes. Of heeft het gewoon te maken met een nieuwe levensfase als mama?
In ieder geval heb ik na zo’n Citytrip gelijk de behoefte om een styliste in de arm te nemen en mijn complete kledingkast onder de loep te nemen. En terwijl ik dit opschrijf, vraag ik me af: ‘Moet ik niet direct een dagje de Shopaholic gaan uithangen ook al betaal ik vandaag die dure crèche?’
Herken jij je ook in dit verhaal? Dan ben ik natuurlijk ook benieuwd naar jouw ervaring.
Een MoederGoed! groet,
Karin Boon
